Je geheugen zit niet in de cloud

“Als iemand iets vertelt over een gebeurtenis waar jij bij was en het verhaal klopt niet, dan schuurt dat met je eigen herinnering. Hoe groter de afwijking met de werkelijkheid, hoe groter de korrel van het schuurpapier. Ons ingebouwde gevoel voor eerlijkheid geeft een alarm als het verleden wordt aangepast. Je zou daardoor kunnen denken dat onze herinneringen onveranderlijk zijn. In werkelijkheid veranderen ze door de tijd met het opdoen van nieuwe kennis en ervaringen. Je kunt je nu een gesprek met een collega herinneren. Het is een mooie, positieve herinnering. Jullie deelden persoonlijke zaken en je voelde je gesteund. Als je collega volgende week aan de koffietafel dat gesprek belachelijk maakt, zal het gesprek een andere herinnering vormen. Een lelijke, negatieve. Er schijnt een ander licht op. Of erger nog: het is in de schaduw komen te staan.

Herinneringen zijn niet onveranderlijk als foto’s in de cloud. Ze veranderen voortdurend onder invloed van je nieuwe ervaringen. En dat is goed! Het vormt de kern van leren. Je slaat het resultaat op van ieder leerproces en past het toe in vergelijkbare nieuwe situaties. Herinneringen zijn niet vast, ze zijn vloeibaar.” (Het Mentale Uniform, p. 42)

In hoofdstuk 3 van Het Mentale Uniform lees je hoe jouw geheugen bestaat uit bewuste en onbewust herinneringen. En dat ze vloeibaar zijn doordat ze veranderen door nieuwe ervaringen.

“Ik stop deze casus in een laatje in mijn geheugen. Netjes opgeborgen”.
Dit is een veelgehoorde cognitieve tactiek in de acute hulpverlening om mentaal sterk te blijven. Onterecht gaat deze tactiek ervan uit dat herinneringen statisch horen te zijn. Niet horen te veranderen. Zoals een foto in de cloud onveranderlijk wacht om weer eens bekeken te worden.

Dit copingsmechanisme is een van de vijf risicofactoren die beschreven staan in deel 1 van Het Mentale Uniform: het maakt je kwetsbaar voor mentale blessures. Wil je hier meer van weten? Lees Het Mentale Uniform!